ροιβδωδώ

-έω, Α

1. (κατά τον Θεογνώστ.) «ῥοιβδῳδεῑ

μετά ῥοίζου σαλεύει, ἀδεῑ»

2. (κατά τον Ησύχ.) «ῥοιβδώδει

μετὰ ἤχου ᾄδει [ἀηδεῑ] ὡς οἱ ποιμένες».

[ΕΤΥΜΟΛ. < ῥοῖβδος + ᾠδή].